Απρόοπτα..

Λοιπόν ναι.. οι εκπλήξεις είναι πολύ ωραίες σίγουρα. Μα μόνο όταν είναι ευχάριστες είναι καλοδεχούμενες. Τι συμβαίνει τώρα; Τελικά δίκιο είχα χθες.. το ένα χτύπημα διαδέχεται το άλλο και δεν μπορώ να καταλάβω πότε η αλυσίδα (αν πρόκειται για αλυσίδα δηλαδή) θα σταματήσει. Υπάρχει μήπως τρόπος να σπάσει ή θα πρέπει να περιμένουμε υπομονετικά να φτάσει στο τέλος; Γιατί έχω την εντύπωση ότι προστίθενται συνεχώς κρίκοι και δε θα τελειώσουν ποτέ.
Ναι ναι και μετά σου λέει ''μην αγχώνεσαι.. μόνο κακό στην υγεία σου καταφέρνεις να κάνεις με το άγχος και το έχεις διαπιστώσει επανειλημμένα..''. Μα καλά είμαστε με τα σωστά μας; Είναι δυνατόν να μην αγχώνεται κανείς όταν πλέον τρέμει να σηκωθεί το πρωί γιατί ''ποιος ξέρει τι θα μου προκύψει σήμερα πάλι;'' ;; Και πάλι ουφφφ...
Μακάρι όλοι να μπορούσαν να ζουν ανέμελα ή έστω με τις μικρές μονάχα σκοτούρες της καθημερινότητας χωρίς το φόβο των δυσάρεστων εκπλήξεων που επισκιάζει την ευτυχία τους. Δύσκολο να ζήσεις τη Ζωή χωρίς φόβο για το αύριο αλλά μακάρι να μπορέσει να γίνει πράξη για τους πολλούς..
Πού θα πάει; Υπομονή... Θα γυρίσει ο τροχός, δε θα γυρίσει;