Τι καλά που θα'ταν, αν τα κουμπάκια του τίτλου ίσχυαν και για την κασσέττα της Ζωής..! (?)
Ερώτηση: τα προβλήματα, που εμφανίζονται πολλές φορές από το πουθενά, υπήρχαν από την αρχή στην κασσέττα αυτή; Ή μήπως με τα χρόνια η κασσέττα χάλασε; Ας πάρουμε περιπτώσεις:
Περίπτωση 1η: ναι τα προβλήματα υπήρχαν από την αρχή. Αν είναι έτσι τότε μπορούμε να βάλουμε τα δυνατά μας ώστε να ξεπεράσουμε τα εμπόδια. Και όταν δούμε ότι δεν μπορούμε να ανταπεξέλθουμε άλλο, όταν τελειώσουν τα αποθέματα δύναμης που έχουμε, μπορούμε να ζητήσουμε τη βοήθεια του fast forward. Θα το πατήσουμε και μετά θα πατήσουμε stop και play όταν περάσει το δυσάρεστο αυτό κομμάτι της ταινίας και ξαναφανεί ο ήλιος και η ευημερία.
Περίπτωση 2η: ναι η κασσέττα χάλασε με τον καιρό. Η ταινία έχει φθαρεί και δημιουργεί παράσιτα/προβλήματα. Τότε μπορούμε να πατήσουμε stop, να βγάλουμε την κασσέττα, να την ανοίξουμε, να την επισκευάσουμε, να την ξαναβάλουμε και να πατήσουμε play.
Και στις δύο περιπτώσεις νομίζω χάνεται το ενδιαφέρον. Επαναπαυόμαστε πως ο,τι κακό, ο,τι λάθος μπορούμε να το διορθώσουμε και αυτό μόνο υπέρ μας δεν είναι. Μέσα από τα εμπόδια και τα λάθη βγαίνουμε πιο δυνατοί. Ή τουλάχιστον πιο πλούσιοι σε εμπειρία και γνώση. Αν γνωρίζαμε ότι μπορούμε να πατήσουμε ανά πάσα στιγμή rewind ή fast forward, stop και play, τότε δε θα μαθαίναμε ποτέ να προσπαθούμε. Δε θα δοκιμάζαμε ποτέ τις αντοχές και τα όριά μας. Μάλλον δε θα ήταν και τόσο καλό αυτό..
Και θα κλείσω με μια σκέψη: νομίζω είναι καλύτερα να αφήσουμε την κασσέττα να παίζει. Γιατί κανείς δεν ξέρει πότε θα σταματήσει η παροχή ρεύματος. Και αν παίζουμε συνέχεια με τα κουμπιά, τα φώτα θα σβήσουν και η ταινία θα είναι ακόμα στην αρχή..
Μήπως λοιπόν να μάθουμε να προχωράμε;;
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
5 σχόλια:
και αν καθώς έπαιζες με την κασέτα και προσπαθούσες να φτιάξεις τα χάλια τα έκανες χειρότερα???
Αυτό δεν το είχα σκεφτεί..
Κι όμως madness το συμπέρασμα που βγαίνει είναι το ίδιο: δεν παίζουμε, αφήνουμε την κασσέττα να προχωρά και βάζουμε τα δυνατά μας για να αντιμετωπίσουμε τις όποιες δυσκολίες.
Καλύτερα να δούμε την ταινία μέχρι το τέλος παρά να σταματήσουμε στη μέση, έτσι δεν είναι;
Καλώ ρε Μαντώ η ερώτηση σου τα έσπασε...(όχι και ρε)
Εφάκι άσε την κασσέτα να παίζει και δωσε της χρόνο. Να σου θυμήσω επίσης ότι υπάρχει και ένα κουμπί ονόματη record που όταν το πατάς μπορείς να γεμίσεις μια άδεια κασσέτα ή να σβήσεις από μια παλιά ότι δεν θες να ακούς πια... :)
Τέλος, έφτιαξα ήδη καφέ για τον αδερφό σου στην φοινικούντα, κατέβα λοιπόν να φτιάξω κάτι και σε σένα :)
Χαχαχαχα! Καλά κι εσύ στη Φοινικούντα είσαι; Μα επιτέλους πόσο μικρός μπορεί να είναι ο κόσμος;; Εγώ δεν κατεβαίνω φιλενάδα.. Πάω προς τα πάνω φέτος! Μόλις γυρίσουμε όμως, να τα πούμε έτσι; Μην ξεχαστείς!
Όσο για την κασσέττα, θεώρησα ότι είναι μόνο μία, γεμάτη και απλά παίζει.. Φυσικά και μπορούμε να πατήσουμε το record όμως και να γράψουμε σενάρια με δικές μας σκηνές, πολύ σωστό αυτό που λες.. Διαφωνώ όμως με το άλλο κομμάτι. Νομίζω ότι δεν πρέπει να σβήνουμε τίποτα από το παρελθόν, όσο δυσάρεστο και ανεπιθύμητο κι αν είναι αυτό. Είτε το θέλουμε είτε όχι είναι κι αυτό κομμάτι της Ζωής μας
Φιλάκια πολλά και καλά να περνάς..!! ;)
Δεν ξεχνάμε...απλά ξεπερνάμε :) θα τα πούμε κι από κοντά αυτά από σεπτέβρη!
Δημοσίευση σχολίου