Οι πόρτες που ανοίγουμε και κλείνουμε κάθε μέρα καθορίζουν τις ζωές που ζούμε.
Αλήθεια πόσο εύκολο είναι να ανοίξουμε ή να κλείσουμε μια πόρτα; Κάτι πρέπει να μας ωθήσει να πάρουμε την απόφαση, έτσι δεν είναι; Κι έπειτα.. να κλείσουμε μία πόρτα που βγάζει στο παρελθόν ή όλες; Να πάρει.. πάλι πολλά ερωτήματα... Εντάξει, το να πεις ''όχι, μπορώ και χωρίς αυτό..'', ''μπορώ και χωρίς εκείνο..'' είναι μάλλον το πιο εύκολο. Μετά όμως πρέπει να το αποδείξεις. Και όχι τόσο στους άλλους όσο στον εαυτό σου. Πώς στο καλό όμως γίνεται αυτό; Τα λόγια εύκολα ήταν πάντα. Η πράξη είναι όμως που δείχνει το αποτέλεσμα και εδώ βρίσκεται και η δυσκολία. Χρειάζεται σκέψη πολλή. Σύνεση. Ώστε να αποφασίσεις σωστά ποια θα είναι η πόρτα που τελικά θα κλείσεις. Ακόμα κι αν χρειαστεί να περάσει αρκετός καιρός μέχρι να καταλάβεις αν τελικά επέλεξες σωστά ή όχι. Από την άλλη, το αν θα ανοίξεις τη μία πόρτα ή την άλλη έχει άλλο βαθμό δυσκολίας. Χρειάζεται απλά να αναρωτηθείς αν είσαι διατεθειμένος να ρισκάρεις. Άλλωστε μπορεί ο καθένας να είναι υπεύθυνος ως ένα βαθμό για το μέλλον του, αλλά κανείς δεν μπορεί να το γνωρίζει από πριν. Στο παρελθόν είναι το πρόβλημα. Να βάλεις τις σκέψεις σου σε μία σειρά, να δεις τις πόρτες που σε πάνε πίσω, να επιλέξεις ποιες μπορούν να κλείσουν και ποιες όχι.. ποιες αξίζει να κλείσουν και ποιες όχι... Ίσως μερικές πόρτες σε οδηγούν σε γεγονότα ή καταστάσεις που πονάνε. Μα αλήθεια.. είναι ο πόνος αρκετός; Είναι δικαιολογία; Να σβήσεις ένα κεφάλαιο επειδή σε πληγώνει; Όχι, δεν το νομίζω. Ίσως δεν πρέπει να αποφασίζει μόνη της η καρδιά για τη ζωή μας. Μα.. πώς μπορούν να συνεργαστούν μυαλό και καρδιά;