Τάσεις φυγής και απομόνωσης.. Παρεξηγήσεις που δε λύνονται, εξηγήσεις που δε δίνονται.. Τι ωραίος που είναι ο κόσμος που ζούμε..! Κυνηγάμε το φεγγάρι και τα υπόλοιπα άστρα εκεί ψηλά και όταν πια αντιληφθούμε τη λάθος πορεία ή τη λάθος καθοδήγηση, ίσως να είναι και μη αναστρέψιμο το ''κακό''. Αυτή η έλλειψη επικοινωνίας δεν ξέρω πώς μπορεί να βοηθήσει την όλη κατάσταση. Αλλά επίσης, δεν ξέρω.. μήπως την κατάσταση αυτή τη βλέπω μόνο εγώ; Μήπως είναι ιδέα μου; Μακάρι δηλαδή να είναι ιδέα μου και να μην υπάρχει τίποτα το αρνητικό, αλλά πάλι.. μπορεί μήπως κάποιος να με πείσει για το λάθος μου; Κι αυτή η Ζωή.. τι δύσκολη που είναι... Κι αν δεν έχεις και λίγη έστω αυτοεκτίμηση, πόσα μπορείς να καταφέρεις πια; Και για πόσο θα τα καταφέρνεις και δε θα λυγίζεις; Σκούρα τα πράγματα νομίζω. Και γίνεται ακόμα πιο δύσκολο όταν οι άλλοι δε σε καταλαβαίνουν ή όταν το ενδιαφέρον των άλλων δεν είναι πραγματικό. Είπαμε άλλωστε.. άλλο το ''φαίνεσθαι'' και άλλο το ''είναι'', σωστά; Σωστά δυστυχώς... Άρα πού πάμε;;
ΥΓ: Μάλλον δε βγαίνει και πολύ νόημα πάλι, οπότε η επόμενη ανάρτηση θα δημοσιευθεί όταν οι σκέψεις οργανωθούν λίγο και καταλήξουν επιτέλους κάπου. Εις το επανιδείν..
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου