Ανολοκλήρωτα πάθη και έρωτες. Οι σκέψεις και οι επιθυμίες να σε κατακλύζουν η μια μετά την άλλη κι εσύ να είσαι ανίκανος να αντιδράσεις. Κινείσαι, ζεις την κάθε μέρα μα στην ουσία δεν είσαι εσύ. Το σώμα στη ζωή αλλά το μυαλό και η καρδιά στο όνειρο και την επιθυμία. Πώς να ελέγξεις τα συναισθήματά σου; Τα θέλω σου; Πρέπει να βρεις ένα τρόπο να το κάνεις όμως... Γιατί αν οι επιθυμίες σας δεν ταυτίζονται ή - έστω - σχετίζονται λίγο μεταξύ τους, τότε το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να καταπιεστείς. Θέλει δύο ''ναι'' για να γίνει πράξη το όνειρο. Τι γίνεται όμως όταν ο ένας από τους δύο δεν ξέρει τι θέλει; Τι γίνεται όταν το ένα ''ναι'' δεν είναι ακριβώς ''ναι'' αλλά είναι ''ναι.. ίσως..''; Τότε ή το δέχεσαι ή το απορρίπτεις κατηγορηματικά και συνεχίζεις τη ζωή σου. Όχι όπως εσύ θα ήθελες, αλλά τουλάχιστον τη συνεχίζεις. Και οι δύο επιλογές όμως υποκρύπτουν κινδύνους. Τους δικούς της η καθεμιά. Υπάρχει ωστόσο και ένας κίνδυνος που είναι κοινός: ο κίνδυνος να πληγωθείς. Και όταν η καρδιά ''αιμορραγεί'', τα πράγματα δυσκολεύουν δραματικά. Και λέω δραματικά γιατί εκτός από την καρδιά, δε λειτουργεί και το μυαλό. Κι αν οι πληγές δεν επουλωθούν, τότε το σώμα θα μείνει στη ζωή, ενώ η καρδιά και το μυαλό θα αποκλειστούν στον - ουτοπικό πολλές φορές - κόσμο του ονείρου και της φαντασίας/επιθυμίας. Η καρδιά θα πάψει να ''αιμορραγεί'', όταν πάψει να λειτουργεί. Να λειτουργεί συναισθηματικά. Μα.. αν πάψει να νιώθει η καρδιά.. πώς θα βρεθεί η γιατρειά;