Κυριακή 20 Δεκεμβρίου 2009

Μήπως, Μήπως, Μήπως;

Τάσεις φυγής και απομόνωσης.. Παρεξηγήσεις που δε λύνονται, εξηγήσεις που δε δίνονται.. Τι ωραίος που είναι ο κόσμος που ζούμε..! Κυνηγάμε το φεγγάρι και τα υπόλοιπα άστρα εκεί ψηλά και όταν πια αντιληφθούμε τη λάθος πορεία ή τη λάθος καθοδήγηση, ίσως να είναι και μη αναστρέψιμο το ''κακό''. Αυτή η έλλειψη επικοινωνίας δεν ξέρω πώς μπορεί να βοηθήσει την όλη κατάσταση. Αλλά επίσης, δεν ξέρω.. μήπως την κατάσταση αυτή τη βλέπω μόνο εγώ; Μήπως είναι ιδέα μου; Μακάρι δηλαδή να είναι ιδέα μου και να μην υπάρχει τίποτα το αρνητικό, αλλά πάλι.. μπορεί μήπως κάποιος να με πείσει για το λάθος μου; Κι αυτή η Ζωή.. τι δύσκολη που είναι... Κι αν δεν έχεις και λίγη έστω αυτοεκτίμηση, πόσα μπορείς να καταφέρεις πια; Και για πόσο θα τα καταφέρνεις και δε θα λυγίζεις; Σκούρα τα πράγματα νομίζω. Και γίνεται ακόμα πιο δύσκολο όταν οι άλλοι δε σε καταλαβαίνουν ή όταν το ενδιαφέρον των άλλων δεν είναι πραγματικό. Είπαμε άλλωστε.. άλλο το ''φαίνεσθαι'' και άλλο το ''είναι'', σωστά; Σωστά δυστυχώς... Άρα πού πάμε;;

ΥΓ: Μάλλον δε βγαίνει και πολύ νόημα πάλι, οπότε η επόμενη ανάρτηση θα δημοσιευθεί όταν οι σκέψεις οργανωθούν λίγο και καταλήξουν επιτέλους κάπου. Εις το επανιδείν..

Σάββατο 19 Δεκεμβρίου 2009

Το Δωμάτιο

Ένα λινκ:

http://www.youtube.com/watch?v=fApPeB41Cnw



Πού είναι το κλειδί για αυτό το κλειστό δωμάτιο;;


ΥΓ: Σ' ευχαριστώ Αγγελική..

Δευτέρα 14 Δεκεμβρίου 2009

Δύσκολα Ταξίδια

Απόγνωση. Αγανάκτηση. Απελπισία. Και κυρίως ανυπομονησία. Ένα ερώτημα μονάχα να κυριαρχεί στο μυαλό: ''Πότε επιτέλους;''. Καμιά φορά ωστόσο αλλάζει. Και τότε είναι ακόμη πιο δύσκολο ν' απαντηθεί: ''Έως πότε επιτέλους;''. Είναι τόσο δυσάρεστο να ταλαιπωρείται κανείς. Η ψυχολογία του καταστρέφεται και δεν αρκεί κάτι μικρό για να αλλάξει η διάθεσή του. Τίποτα δεν αρκεί. Είναι ο οργανισμός αδύναμος να αντιδράσει. Οι άμυνες καταρρέουν και μετά τίποτα. Βυθίζεται στο σκοτάδι της μοναξιάς και της απόγνωσης. Όχι της αυτολύπησης. Όμως η απελπισία και η άρνηση κυριαρχούν. Και τότε ξεκινάει το δύσκολο ταξίδι. Ένα ταξίδι με πολλά και κυρίως δύσβατα μονοπάτια. Και στη δύσκολη αυτή πορεία τα εμπόδια δε σταματούν ποτέ. Κάθε άλλο.. Κάθε στιγμή εμφανίζεται κι άλλο. Κι άλλο. Κι άλλο... Και παρ' όλους τους αγώνες και τις προσπάθειες, οι πληγές εμφανίζονται. Διαδέχονται η μια την άλλη. Και είναι τέτοιες που δε φεύγουν. Και το κυριότερο, δεν ξεχνιούνται εύκολα. Ίσως και καθόλου, κανείς δεν ξέρει. Και στο τέλος του ταξιδιού αυτού, τα σημάδια είναι πολλά. Και είναι δύσκολο να φύγουν. Χρειάζονται καινούριες προσπάθειες. Προσπάθειες όμως που θέλουν δύναμη. Δύναμη την οποία ο οργανισμός δεν έχει πια. Και θέλει ίσως βοήθεια για να την αποκτήσει. Τι θα συμβεί όμως αν δε βρει τρόπο να τη ζητήσει;

Κυριακή 13 Δεκεμβρίου 2009

''Ανεπιθύμητο'' Σκοτάδι..

Πόσο ακόμα; Ο χρόνος κυλά αργά. Απελπιστικά αργά ίσως.. Πολλές φορές φαίνεται να σταματά. Και τότε γίνεται δύσκολο. Τότε δεν κινείται τίποτα. Δεν κινείται τίποτα και αρχίζει η πτώση. Όλα γύρω είναι ακίνητα κι εσύ χάνεσαι. Ο προορισμός είναι άγνωστος. Η κατεύθυνση αλλάζει συνεχώς. Δε γνωρίζεις όμως αν θέλεις να μάθεις τον τελικό προορισμό. Άλλες φορές ναι, μα άλλες όχι. Για κάποιο λόγο, σε ελκύει το άγνωστο. Και το κυριότερο.. είναι πολλές οι φορές που επιλέγεις να βαδίσεις στο σκοτάδι. Στο σκοτάδι μπορείς επιτέλους να αγνοήσεις τους φόβους σου. Δεν έχεις το χρονικό περιθώριο να αναζητήσεις λύσεις στα προβλήματά σου. Άλλωστε εκεί, στο σκοτάδι, δεν υφίστανται πλέον τα όποια προβλήματα. Δεν υπάρχουν πια αμφιβολίες. Έχεις μόνο να επιλέξεις την κατεύθυνση που θα ακολουθήσεις. Και η απόφαση δεν έχει μεγάλη σημασία. Σημασία έχει η ελπίδα μέσα σου ότι η επιλογή σου, η τυχαία αυτή επιλογή σου, θα σε οδηγήσει στο όνειρο. Στο όνειρο και μακριά από το σκοτάδι. Και τότε διαπιστώνεις με έκπληξη την αντίφαση αυτή στα θέλω σου. Αποζητάς το σκοτάδι και στη συνέχεια αγωνίζεσαι για να ξεφύγεις από αυτό. Αποζητάς το ανεπιθύμητο προκειμένου να μη σκέφτεσαι τους φόβους σου; Ο αγώνας αυτός είναι δύσκολος. Και ο χρόνος κυλά αργά.. Πόσο ακόμα;;

Σάββατο 12 Δεκεμβρίου 2009

What?!?

Τι κάνεις όταν η αυτοπεποίθησή σου έχει πιάσει πάτο; Όταν δεν αρέσεις σε εσένα, πώς είναι δυνατό να περιμένεις να αρέσεις στους άλλους; Πόσο ρόλο παίζει η εμφάνιση αλήθεια; Πάντα πίστευα ότι δεν πρέπει να κρίνουμε από την πρώτη εντύπωση και σίγουρα όχι με βάση την εξωτερική εμφάνιση. Παίζει όμως κι αυτή κάποιο ρόλο από ο, τι φαίνεται στην κοινωνική μας ζωή και στο κατά πόσο μπορούμε να ανταπεξέλθουμε σε ο, τι μας ζητείται (ούτε κι εγώ ξέρω τι εννοώ με αυτό)..
''Σημασία δεν έχει το 'φαίνεσθαι' αλλά το 'είναι'.''... Κουραφέξαλα.. Στις μέρες μας αν κάτι δεν ισχύει είναι δυστυχώς αυτό. Και ποιος φταίει; Δε νομίζω πως αυτό έχει σημασία. Το αποτέλεσμα είναι που μετράει και στην προκειμένη, το αποτέλεσμα δε μου αρέσει καθόλου. Αλλά τι μπορώ να κάνω γι' αυτό; Τίποτα μάλλον..
Το κύριο ερώτημα είναι άλλο: Προσαρμοζόμαστε στην κατάσταση αυτή ή δείχνουμε την αντίθεσή μας και προσπαθούμε να την αλλάξουμε;
Είναι πολύ δύσκολο να αλλάξουμε τα μυαλά κάποιων και αυτοί οι ''κάποιοι'' αποτελούν δυστυχώς πλειοψηφία..
Πολλές δυσκολίες εκεί έξω τελικά, έτσι; Πώς μπορούμε να ενισχύσουμε το ''εγώ'' μας μπας και μπορέσουμε να νικήσουμε κι εμείς μια φορά; Ο κίνδυνος της κατάθλιψης είναι κοντά.. Πότε μπορούμε να ζητήσουμε βοήθεια και σε ποιον θα απευθυνθούμε; Κι άλλες αποφάσεις.. Ακόμα και στην κρίσιμη αυτή στιγμή που ο φόβος και η απογοήτευση έχουν κυριεύσει τα πάντα, πρέπει να βρούμε το κουράγιο να αποφασίσουμε το ''πότε'', ''σε ποιον'' και λοιπά και λοιπά.. Και τι γίνεται μετά;;

Παρασκευή 11 Δεκεμβρίου 2009

Απρόοπτα..

Λοιπόν ναι.. οι εκπλήξεις είναι πολύ ωραίες σίγουρα. Μα μόνο όταν είναι ευχάριστες είναι καλοδεχούμενες. Τι συμβαίνει τώρα; Τελικά δίκιο είχα χθες.. το ένα χτύπημα διαδέχεται το άλλο και δεν μπορώ να καταλάβω πότε η αλυσίδα (αν πρόκειται για αλυσίδα δηλαδή) θα σταματήσει. Υπάρχει μήπως τρόπος να σπάσει ή θα πρέπει να περιμένουμε υπομονετικά να φτάσει στο τέλος; Γιατί έχω την εντύπωση ότι προστίθενται συνεχώς κρίκοι και δε θα τελειώσουν ποτέ.
Ναι ναι και μετά σου λέει ''μην αγχώνεσαι.. μόνο κακό στην υγεία σου καταφέρνεις να κάνεις με το άγχος και το έχεις διαπιστώσει επανειλημμένα..''. Μα καλά είμαστε με τα σωστά μας; Είναι δυνατόν να μην αγχώνεται κανείς όταν πλέον τρέμει να σηκωθεί το πρωί γιατί ''ποιος ξέρει τι θα μου προκύψει σήμερα πάλι;'' ;; Και πάλι ουφφφ...
Μακάρι όλοι να μπορούσαν να ζουν ανέμελα ή έστω με τις μικρές μονάχα σκοτούρες της καθημερινότητας χωρίς το φόβο των δυσάρεστων εκπλήξεων που επισκιάζει την ευτυχία τους. Δύσκολο να ζήσεις τη Ζωή χωρίς φόβο για το αύριο αλλά μακάρι να μπορέσει να γίνει πράξη για τους πολλούς..
Πού θα πάει; Υπομονή... Θα γυρίσει ο τροχός, δε θα γυρίσει;

Πέμπτη 10 Δεκεμβρίου 2009

Βαρύς Χειμώνας Έρχεται..

Κάτι δεν πάει καλά. Ακόμα προσπαθώ να το προσδιορίσω αυτό το κάτι βέβαια αλλά πού θα μου πάει; Ο επιμένων νικά. Δεν ξέρω τι συμβαίνει η αλήθεια είναι. Έχω την εντύπωση ότι η αυτοπεποίθηση και η όρεξη για ζωή έρχονται και φεύγουν. Μάλλον δεν είναι και τόσο καλό αυτό ε; Ο καθένας λέει έχει και τα προβλήματά του. Τι κάνει όμως κάποιος όταν τα προβλήματά του αντί να μειώνονται αυξάνονται; Αδυνατεί να αντιμετωπίσει αυτά που έχει και σιγά σιγά έρχονται να προστεθούν κι άλλα στα ήδη υπάρχοντα.. Τι καλά..!
Μα αλήθεια δεν μπορώ να καταλάβω πώς τα φέρνει η Ζωή έτσι πια. Η ισορροπία έχει γείρει προς τη λάθος κατεύθυνση και τα αρνητικά κυριαρχούν. Πώς μπορεί να επαναφέρει κανείς την ισορροπία αυτή; Πώς μπορεί κανείς να βρει την ησυχία του; Είναι μόνος ή υπάρχει και κάποιος που μπορεί και έχει την υπομονή να τον ακούσει και να τον βοηθήσει; Χμ και πόσοι είναι αυτοί οι ''κάποιοι'' εκεί έξω άραγε... Να υπάρχει αλήθεια ένας ''κάποιος'' για τον καθένα από εμάς; Ουτοπικό ακούγεται...
Πάλι θέτω πολλά ερωτήματα μου φαίνεται.. Δεν ξέρω δεν ξέρω. ''Life sucks'' ή ''Life sucks for now'' ; Ουφφφφφ... Μάλλον είναι όπως το πάρει κανείς, ε; Αλλά ρε παιδί μου... να... τον πιάνει τον άλλο και το παράπονο καμιά φορά και λέει: ''Μα καλά.. κι αυτή τη δοκιμασία εγώ θα την περάσω;;'' Ωραία.. άντε να του απαντήσεις τώρα...
Τέλος. Αμφιβολίες, προβληματισμοί, θεωρίες, απορίες and the hits just keep on coming..
Πόσο προσωρινή μπορεί να είναι μια κατάσταση και πώς μπορούμε να επιταχύνουμε την ανατροπή της;;