Τελικά τι γράφουν σε ένα ιστολόγιο; Γράφεις για τη ζωή σου όπως θα έγραφες και στο προσωπικό σου ημερολόγιο; Γράφεις για παλιούς και νέους προβληματισμούς σου; Και έπειτα; Περιμένεις ότι κάποια στιγμή κάποιος - γνωστός ή άγνωστος - θα δει το blog σου, θα διαβάσει αυτά που γράφεις στις αναρτήσεις σου, θα καταλάβει - ή και όχι - τις σκέψεις σου και θα ξεκινήσει έτσι ένας διάλογος; Και μέχρι τότε; Ναι ξέρω.. Γράφεις, γράφεις, γράφεις..... Είναι πολύ ωραίο να γράφεις αυτά που σκέφτεσαι. Έτσι δεν ξεχνάς και πράγματα που δε θέλεις να ξεχάσεις. Λοιπόν δεν έχω βρει ακόμα το ύφος αυτού του blog.. Ίσως τελικά να μην είναι απαραίτητο να έχει ένα συγκεκριμένο ύφος, έτσι δεν είναι; Να λες ο,τι θέλεις και σε εκφράζει τη στιγμή ακριβώς εκείνη. Είτε είναι ρομαντικής φύσεως είτε μελαγχολικής και απαισιόδοξης είτε χαρούμενης και αισιόδοξης! Άλλωστε.. έτσι είναι και η διάθεσή μας, σωστά; Τη μια μέρα μπορεί να ξυπνήσεις ευτυχισμένος και χαρούμενος και την επόμενη, ίσως και για κανένα ιδιαίτερο λόγο, να μη θέλεις να μιλήσεις για τίποτα και σε κανέναν. Στο χέρι μας όμως είναι να βλέπουμε την κάθε κατάσταση που δημιουργείται με αισιοδοξία και να μην απογοητευόμαστε εύκολα. Αυτό είναι ναι. Από εμάς εξαρτάται.. Η ζωή είναι δική μας και ως τέτοιας πρέπει να της φερόμαστε. Το κάνουμε όμως;

Πόνος. Λύπη. Δυστυχία. Απόγνωση. Αγανάκτηση. Ένα κενό. Ένα κενό τόσο βαθύ και ατελείωτο που σε σκοτώνει. Σε πονάει και βυθίζεσαι στη μελαγχολία και τη θλίψη. Το μόνο που θέλεις είναι να χαθείς στη μοναξιά σου και να μείνεις εκεί για πάντα. Το σκοτάδι σε πνίγει. Αλλά το αποζητάς πολλές φορές. Το βλέπεις σαν τη σωτηρία σου από όλα όσα σε περιτριγυρίζουν και σε φοβίζουν. Θέλεις να χαθείς και χάνεσαι. Θέλεις να πνιγείς και πνίγεσαι. Μόνη σου επιθυμία είναι να απομονωθείς από όλους και από όλα. Πιστεύεις ότι μόνο έτσι θα σωθείς. Θα σωθείς;

Και ο λόγος ύπαρξης αυτού του ιστολογίου: απλά για να δω πώς είναι να έχεις ιστολόγιο..!Μπορεί να είναι ενδιαφέρον, μπορεί όμως να αποδειχθεί και χάσιμο χρόνου, έτσι δεν είναι; Υποτίθεται ότι ο χρόνος θα δείξει..Καλή αρχή λοιπόν και πράττουμε αναλόγως του αποτελέσματος...