Τελικά τι γράφουν σε ένα ιστολόγιο; Γράφεις για τη ζωή σου όπως θα έγραφες και στο προσωπικό σου ημερολόγιο; Γράφεις για παλιούς και νέους προβληματισμούς σου; Και έπειτα; Περιμένεις ότι κάποια στιγμή κάποιος - γνωστός ή άγνωστος - θα δει το blog σου, θα διαβάσει αυτά που γράφεις στις αναρτήσεις σου, θα καταλάβει - ή και όχι - τις σκέψεις σου και θα ξεκινήσει έτσι ένας διάλογος; Και μέχρι τότε; Ναι ξέρω.. Γράφεις, γράφεις, γράφεις..... Είναι πολύ ωραίο να γράφεις αυτά που σκέφτεσαι. Έτσι δεν ξεχνάς και πράγματα που δε θέλεις να ξεχάσεις. Λοιπόν δεν έχω βρει ακόμα το ύφος αυτού του blog.. Ίσως τελικά να μην είναι απαραίτητο να έχει ένα συγκεκριμένο ύφος, έτσι δεν είναι; Να λες ο,τι θέλεις και σε εκφράζει τη στιγμή ακριβώς εκείνη. Είτε είναι ρομαντικής φύσεως είτε μελαγχολικής και απαισιόδοξης είτε χαρούμενης και αισιόδοξης! Άλλωστε.. έτσι είναι και η διάθεσή μας, σωστά; Τη μια μέρα μπορεί να ξυπνήσεις ευτυχισμένος και χαρούμενος και την επόμενη, ίσως και για κανένα ιδιαίτερο λόγο, να μη θέλεις να μιλήσεις για τίποτα και σε κανέναν. Στο χέρι μας όμως είναι να βλέπουμε την κάθε κατάσταση που δημιουργείται με αισιοδοξία και να μην απογοητευόμαστε εύκολα. Αυτό είναι ναι. Από εμάς εξαρτάται.. Η ζωή είναι δική μας και ως τέτοιας πρέπει να της φερόμαστε. Το κάνουμε όμως;