Παρασκευή 30 Ιανουαρίου 2009

Οι πόρτες που ανοίγουμε και κλείνουμε κάθε μέρα καθορίζουν τις ζωές που ζούμε.
Αλήθεια πόσο εύκολο είναι να ανοίξουμε ή να κλείσουμε μια πόρτα; Κάτι πρέπει να μας ωθήσει να πάρουμε την απόφαση, έτσι δεν είναι; Κι έπειτα.. να κλείσουμε μία πόρτα που βγάζει στο παρελθόν ή όλες; Να πάρει.. πάλι πολλά ερωτήματα... Εντάξει, το να πεις ''όχι, μπορώ και χωρίς αυτό..'', ''μπορώ και χωρίς εκείνο..'' είναι μάλλον το πιο εύκολο. Μετά όμως πρέπει να το αποδείξεις. Και όχι τόσο στους άλλους όσο στον εαυτό σου. Πώς στο καλό όμως γίνεται αυτό; Τα λόγια εύκολα ήταν πάντα. Η πράξη είναι όμως που δείχνει το αποτέλεσμα και εδώ βρίσκεται και η δυσκολία. Χρειάζεται σκέψη πολλή. Σύνεση. Ώστε να αποφασίσεις σωστά ποια θα είναι η πόρτα που τελικά θα κλείσεις. Ακόμα κι αν χρειαστεί να περάσει αρκετός καιρός μέχρι να καταλάβεις αν τελικά επέλεξες σωστά ή όχι. Από την άλλη, το αν θα ανοίξεις τη μία πόρτα ή την άλλη έχει άλλο βαθμό δυσκολίας. Χρειάζεται απλά να αναρωτηθείς αν είσαι διατεθειμένος να ρισκάρεις. Άλλωστε μπορεί ο καθένας να είναι υπεύθυνος ως ένα βαθμό για το μέλλον του, αλλά κανείς δεν μπορεί να το γνωρίζει από πριν. Στο παρελθόν είναι το πρόβλημα. Να βάλεις τις σκέψεις σου σε μία σειρά, να δεις τις πόρτες που σε πάνε πίσω, να επιλέξεις ποιες μπορούν να κλείσουν και ποιες όχι.. ποιες αξίζει να κλείσουν και ποιες όχι... Ίσως μερικές πόρτες σε οδηγούν σε γεγονότα ή καταστάσεις που πονάνε. Μα αλήθεια.. είναι ο πόνος αρκετός; Είναι δικαιολογία; Να σβήσεις ένα κεφάλαιο επειδή σε πληγώνει; Όχι, δεν το νομίζω. Ίσως δεν πρέπει να αποφασίζει μόνη της η καρδιά για τη ζωή μας. Μα.. πώς μπορούν να συνεργαστούν μυαλό και καρδιά;

1 σχόλιο:

Stella είπε...

Πολλές φορές το συναίσθημα και η λογική, δηλαδή η καρδιά και το μυαλό, συναντιόνται. Ίσως εκείνες είναι οι κατάλληλες στιγμές για να αποφασίσουμε ποιές πόρτες θα πρέπει να κλείσουμε και να τις αφήσουμε πίσω μας και ποιές να ανοίξουμε και να προχωρήσουμε για να χαράξουμε το μέλλον μας. Πότε δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι για το τι είναι καλύτερο, αλλά σίγουρα μπορούμε να επιλέξουμε κάτι καλό και να το κάνουμε καλύτερο προσπαθώντας. Η ευκολή λύση είναι να διαλέξουμε κάτι και έπειτα να μείνουμε άπραγοι λέγοντας "τι να κάνω; Έτσι τα έφερε η ζωή..." Μα εμείς δεν καθορίζουμε τη ζωή μας με τις επιλογές μας; Σίγουρα υπάρχει και ο παράγοντας τύχη, αλλά το θέμα είναι πόσο αφήνουμε εμείς τη ζωή μας να καθορίζεται μόνο από τη τύχη... Έχεις τη δύναμη να προσπαθήεις να αλλάξεις τη "τύχη" σου; Και αν δεν μπορείς μόνος σου, έχεις τη δύναμη να ζητήσεις από κάποιον βοήθεια; Εκεί φαίνεται ποιός είναι θαρραλέος... Εγώ δεν ξέρω αν έχω τόσο δύναμη να αλλάξω τη τύχη μου, αλλά χαίρομαι που έχω την ευκαιρία να ζητήσω βοήθεια... Άρα αυτό που μετράει περισσότερο είναι η επιλογή της πόρτας ή η προσπάθεια μετά από αυτή την επιλογή;