Τρίτη 21 Απριλίου 2009

''But If You Wanna Leave...''

Now, that I've lost everything to you
You say you wanna start something new
And it's breakin' my heart you're leavin', baby, I'm grievin'
But if you wanna leave, take good care
Hope you have a lot of nice things to wear
But then a lot of nice things turn bad out there

Ooh, baby, baby, it's a wild world
It's hard to get by just upon a smile..

Όταν έχεις χάσει τα πάντα, μπορείς να ξεκινήσεις από την αρχή και πάλι; Είναι τόσο εύκολο αλήθεια; Προχωράς πλέον σε ένα νέο μονοπάτι, χαράσσεις μια καινούρια πορεία ελπίζοντας ότι είναι προς το καλύτερο. Εύκολο - δύσκολο τι σημασία έχει; Σημασία έχει ότι πήρες την απόφαση και ξεκινάς και πάλι. Από το μηδέν ίσως, αλλά γεμάτος με γνώση - λίγη ή πολλή - από το παρελθόν. Κι ας γίνουν λάθη ξανά. Κι ας πάρεις και πάλι τη λάθος στροφή. Μην ξεχνάμε ότι υπάρχει και η όπισθεν.. Αυτό είναι το καλό με τη Ζωή. Μπορείς να κάνεις και λάθη. Το σημαντικό είναι να ξέρεις να τη ζεις. Γιατί διαφορετικά θα κυλήσουμε στην κατηφόρα και μετά δε θα ξέρουμε πώς να ανεβούμε..! Και αν τα πράγματα είναι ξεκάθαρα και δεν έχεις τίποτα να χάσεις πλέον, γιατί να μη ρισκάρεις; Γιατί να μη δοκιμάσεις; Στη χειρότερη των περιπτώσεων θα προστεθεί άλλη μια αποτυχημένη προσπάθεια στο βιογραφικό σου. Πιστεύω όμως ότι οι επιτυχίες θα είναι τόσο περισσότερες που μια ακόμη άκαρπη προσπάθεια δε θα έχει μεγάλη επίδραση στη ζωή σου. Λίγη θετική σκέψη χρειάζεται. Λίγο φως. Ίσως και κάποιος να σου αναπτερώνει το ηθικό κάπου κάπου..! Με λόγια, με ματιές, με πράξεις.. ακόμα και με σκέψεις. Με έβαλαν χθες να υποσχεθώ ότι θα χαμογελάω. Ότι δε θα διώξω τη λάμψη από το βλέμμα μου και το πρόσωπό μου γενικότερα. Ότι δε θα κλείνομαι στον εαυτό μου. Ότι ότι ότι ότι.. Εγώ υπόσχομαι ότι θα κάνω ο, τι περνάει από το χέρι μου προκειμένου να μάθω να ζω τη ζωή μου και να μην κατρακυλήσω στην κατηφόρα ποτέ ξανά. Άλλο να κατέβεις ένα ένα τα σκαλιά και άλλο να βρεθείς ξαφνικά στο υπόγειο με το κεφάλι στο πάτωμα, έτσι δεν είναι; Υπόσχομαι λοιπόν ότι θα ανεβοκατεβαίνω τα σκαλοπάτια της ζωής ένα ένα όταν και όπως εγώ θέλω. Το τραγούδι του τίτλου αφιερωμένο εξαιρετικά... Άλλωστε.. πόσο άγριος μπορεί να είναι αυτός ο κόσμος; Είμαστε τόσο αδύναμοι που δεν μπορούμε να τον αντιμετωπίσουμε;

3 σχόλια:

astromonos είπε...

Το πιο σημαντικό πράγμα τελικά είναι να παλεύουμε να κρατήσουμε τις υποσχέσεις που δίνουμε είτε στον εαυτό μας, είτε στους άλλους... Η μάχη αυτή δίνεται μέρα με τη μέρα, κερδίζεται βήμα βήμα και προχωρά σκαλοπάτι σκαλοπάτι. Καλή επιτυχία στις υποσχέσεις σου!

Έφη είπε...

Αστρομόνε, δεν ξέρω αν είναι το πιο σημαντικό πράγμα, αλλά είμαι σίγουρη ότι έχει κάποιο νόημα η μάχη αυτή. Μαχόμαστε, αναθεωρούμε ή όχι, προχωράμε κι έπειτα πάλι από την αρχή. Πώς να μην έχει σημασία ένας τέτοιος κύκλος; Ή μάλλον όχι.. γιατί να είναι ένας κύκλος... Μπορεί να είναι πολλοί κύκλοι εφαπτόμενοι ανά δύο και το σημείο επαφής να είναι το τέλος του ενός και η αρχή του άλλου. Οπότε; Στο τέλος του δρόμου ή θα συνεχίσουμε στον ίδιο κύκλο και θα επαναλάβουμε τη διαδικασία ή θα προχωρήσουμε στο επόμενο μονοπάτι. Για να δούμε πού θα βγάλει..!

astromonos είπε...

Πιστεύω ότι η πορεία μας είναι σπειροειδής τελικά. Περνάει από γνώριμα μέρη, γνώριμους προβληματισμούς και σκέψεις, αλλά με διαφορετική στάση κάθε φορά, διότι κάθε φορά κάτι έχει προηγηθεί, και αυτό είναι το παρελθόν σου, που δεν μπορεί να προσπεραστεί γιατί είναι ο ίδιος σου ο εαυτός, η ίδια σου η ταυτότητα. Με άλλα λόγια είσαι το παρελθόν σου και όταν μεγαλώσεις πρόκειται να γίνεις το μελλον σου... Το σημείο επαφής αυτών των δυο, δηλ.το παρόν, είναι μια φάση μεταιχμιακή, γιαυτό μην της δίνεις πολύ σημασία...! Θα περάσει σύντομα!