Παρασκευή 11 Δεκεμβρίου 2009

Απρόοπτα..

Λοιπόν ναι.. οι εκπλήξεις είναι πολύ ωραίες σίγουρα. Μα μόνο όταν είναι ευχάριστες είναι καλοδεχούμενες. Τι συμβαίνει τώρα; Τελικά δίκιο είχα χθες.. το ένα χτύπημα διαδέχεται το άλλο και δεν μπορώ να καταλάβω πότε η αλυσίδα (αν πρόκειται για αλυσίδα δηλαδή) θα σταματήσει. Υπάρχει μήπως τρόπος να σπάσει ή θα πρέπει να περιμένουμε υπομονετικά να φτάσει στο τέλος; Γιατί έχω την εντύπωση ότι προστίθενται συνεχώς κρίκοι και δε θα τελειώσουν ποτέ.
Ναι ναι και μετά σου λέει ''μην αγχώνεσαι.. μόνο κακό στην υγεία σου καταφέρνεις να κάνεις με το άγχος και το έχεις διαπιστώσει επανειλημμένα..''. Μα καλά είμαστε με τα σωστά μας; Είναι δυνατόν να μην αγχώνεται κανείς όταν πλέον τρέμει να σηκωθεί το πρωί γιατί ''ποιος ξέρει τι θα μου προκύψει σήμερα πάλι;'' ;; Και πάλι ουφφφ...
Μακάρι όλοι να μπορούσαν να ζουν ανέμελα ή έστω με τις μικρές μονάχα σκοτούρες της καθημερινότητας χωρίς το φόβο των δυσάρεστων εκπλήξεων που επισκιάζει την ευτυχία τους. Δύσκολο να ζήσεις τη Ζωή χωρίς φόβο για το αύριο αλλά μακάρι να μπορέσει να γίνει πράξη για τους πολλούς..
Πού θα πάει; Υπομονή... Θα γυρίσει ο τροχός, δε θα γυρίσει;

8 σχόλια:

astromonos είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=x97jYIKx-k8

MaHaHoU είπε...

Ο φοβος εμποδιζει την ζωη Εφη...

Έφη είπε...

Ο φόβος εμποδίζει τη ζωή...
Ok δεκτό.. Πώς τον κάνεις πέρα λοιπόν;;

MaHaHoU είπε...

Ρισκαροντας και τρωγοντας τα μουτρα σου μαθαινεις να μην φοβασαι, τουλαχιστον, για να ειμαι ακομα πιο σωστη, μαθαινεις να μην φοβασαι τον πονο και να τον ξεπερνας οποτε κι αν ερθει.

Έφη είπε...

Μαθαίνουμε να μη φοβόμαστε; Δεχόμενοι τα απρόοπτα λοιπόν και ρισκάροντας κάθε τόσο (αν όχι διαρκώς) περνάμε το κάθε μάθημα στο σχολείο που λέγεται Ζωή, έτσι; Προσοχή μη μείνουμε μετεξεταστέοι..! Είναι και δύσκολα τα αυξημένης βαρύτητας να πάρει...

MaHaHoU είπε...

Εμενα μου λες? Παρα ταυτα δεν θυμαμαι να κωλωσες ποτε σε κανενα μαθημα :D
Oυτε εγω κωλωσα ποτε. Στο προσφατο "μαθημα" ειδικα εφαγα βαρια ηττα. Ειμαι λιγο σπαστικια που μιλαω με τοση σιγουρια αλλα νομιζω πως πλεον μιλαω με καποια εμπειρια στην πλατη μου. Αργα ή γρηγορα ολοι θα την αποκτησουν. Ειναι σαν το πρωτο πολυ γερο μεθυσι που σε γεμιζει τυψεις και ντροπη αλλα που ομως δεν προκειται να επαναληφθει ποτε ξανα :S

Έφη είπε...

Δεν πρέπει να ''κωλώνουμε'', όπως πολύ σωστά λες, μπροστά σε κανένα μάθημα, καμία πρόκληση, κανένα εμπόδιο. Εντάξει καμιά φορά οι ήττες είναι όντως βαριές και ασήκωτες αλλά πού θα πάει. Θα στρώσει η κατάσταση..
Καλή επιτυχία στην προσπάθεια ΜΗ επανάληψης των λαθών!
Και καλή τύχη επίσης..!

ΥΓ: Πολύ μου άρεσε η παρομοίωση με το μεθύσι, μόνο που..νομίζω πως αυτό δεν είναι και τόσο δύσκολο να επαναληφθεί. Χμμμ.. και μάλλον κι εσύ το ίδιο νομίζεις... Αλλιώς δε θα το αποκαλούσες ''πρώτο'' ! :p
Φιλιά!

MaHaHoU είπε...

Βαρυ πρωτο μεθυσι δεν επαναλαμβανει κανεις εκτος κι αν ειναι γκαου :P . Αλλο να κανεις κεφαλι και να γελας/μιλας ακαταπαυστα κι αλλο να εχμ... αφηνεις τα εσωτερικα του στομαχιου σου οπου σταθεις...
Καλες μας τυχες μικρο!